DİNLERDE İÇKİ
Eski Yunan ve Roma döneminde bağ, üzüm ve şarap kutsal sayılmış, Atina'da Dionisos, Roma'da Bacchus içki ve şarap tanrısı olarak kabul edilmiştir. Böylece şarap dinsel törenlerin kutsal ve tanrısal içkisi olmuş, bayramlarda içmek sarhoş olmak gelenekleşmiştir. Zamanla bu gelenek toplum yaşamına girerek eğlence durumuna gelmiştir. İlk çağ dinleri alkolü yasaklamamış, hatta dinsel törenlerin kutsal bir simgesi olarak içilmesini gerekli görmüşlerdir. Eski dinlerde, Yunan ve Roma'da alkolün kazandığı bu nitelik Hıristiyan dininde de sürdürülmüştür. Şarap "İsa'nın Kanı" olarak kutsal sayılmış, dinsel törenlerde özel bir yer almıştır.
Musevilikte de sarhoş olmamak koşuluyla içki içilmesi dinsel bir gelenek olarak kalmıştır. İslamiyette alkol içilmesine önce karıkmamış, sonra yasaklanmıştır. Kurân'da alkolle ilgili olarak Bakara, Nisa. Maide surelerinde ayetler vardır. Başlangıçta Hz. Muhammed'in içki geçmediğini, ancak içki içenlere de karışmadığını görenler içkiye ilişkin düşüncelerini sordular. Bu soruya hemen cevap vermeyen Peygamber bu konuda aldığı vahiyi şöyle aktardı:
"Sana şarap ve kumarı soruyorlar. De ki, her ikisi de büyük günahtır-Zararı faydalarından daha çoktur."
"Sarhoş iken sakın namaza yaklaşmayın, tâ.ki ne dediğimizi bilmeceye kadar."
Peygamber, Müslümanlar arasında çıkan bir kavgaya içkinin y0 açtığını görüp Tanrı'nın içkiye ilişkin kesin bir buyruk göndermesi içir dua etti. Bu
konuda aldığı vahiyi şöyle aktardı:
"Ey iman edenler! İçki, kumar, putlar ve fal okları şüphesiz şeytan işi o!an pisliklerdir. Bunlardan kaçın ki, selâmete eresiniz."
Bu makale şu konularla ilgili olabilir :içki - dinde içki -