ÇOCUKLARDA PARMAK EMMEK
Parmak Emmek -Bir Refleks Olarak Parmak Emmek
Emme refleksi, yeni doğan bebeğin ilk reflekslerindendir. Bebekler, parmak emme davranışını anne rahminde öğrenir ve doğumun gerçekleşmesinin akabinde de bu davranışı devam ettirirler.
1 yaş çocuklarının büyük bir kısmı düzenli olmasa da parmaklarını emerler. Çocukları bu davranışlarından ısrarla vazgeçirmeye çabalamakta, özellikle 3 yaş dolaylarında dirençle karşılaşılır. Kimi zaman bebeklerin diş çıkarma süreçlerinde parmaklarını emmeye başladıkları görülür. Genel anlamda 3 yaşın bitimiyle parmak emme davranışının bitmesi beklenir. Bu dönemden önceki parmak emmeler gerek refleks olması, gerek doğal bir ihtiyaç olması ve gerekse diş sebebi ile doğal karşılanır ve davranış bozukluğu olarak değerlendirilmezken, 4 yaşla birlikte bu davranış sorun kapsamında ele alınır.
Bunlar dışında çocuklar emzirme ile birlikte veya sonrasında parmaklarını emme davranışı gösterebilirler. Genellikle emzirme süresinin kısa olması, parmak emme davranışına neden olmaktadır. Bu sebeple anne ciddi bir engel olmadığı sürece çocuğunu en az 1,5-2 yıl emzirmelidir.
Davranış Bozukluğu Olarak Parmak Emmek ve Tedavisi
Diğer davranış bozukluklarında da olduğu gibi parmak emme davranışının süreklilik arz etmesi, bir gerginlik ve huzursuzluğun belirtisi olabilmektedir. Yani çocuk yaşadığı gerilimden uzaklaşmak için parmak emme davranışını tercih ediyor ve bu şekilde rahatlıyordur. Kimi zaman genellikle bir gerginliğin ifadesi olan parmak emme davranışı, kendisini bir gerileme davranışı olarak da gösterebilir. Örneğin; yeni bir kardeşin doğumu çocukta parmak emme davranışına neden olabilir. Her şey yolundayken, çocukta herhangi bir problem yokken, yeni kardeş ile birlikte çocuğun birden parmak emmeye başlaması, bebeksi tepkiler vermesi, gerilme (regression) olarak değerlendirilir. Ayrıca çocuğun çok fazla yalnız bırakılması, ailedeki huzursuz ortam veya okul ile ilgili problemler de yine bu davranışı pekiştirici unsurlardandır. Çok nadiren de olsa bazı çocukların, bir başkasını modellemek suretiyle de parmak emmeye başladıkları görülür. Bu tarz bir durumda, çocuğun modelleme yaptığı zeminleri ortadan kaldırmak faydalı olacaktır.
Sebep ne olursa olsun, ebeveynin başlangıçta bu sorun karşısında paniğe kapılmaması ve çocuğun üstüne gitmemesi gerekir. ‘Parmağını çek ağzından’ gibi direkt uyarılar bu davranışı daha da artıracaktır. Öncelikle ebeveynlerin parmak emme davranışının doğal bir süreç olduğunu kabullenmeleri ve çocuklarına çok sık olmamak şartı ile bu davranışın sağlıksal zararlarından bahsetmeleri gerekir. Ayrıca çocuklarını, parmaklarını emerken gördüklerinde, çocuğa bir iş vererek veya onunla konuşarak dikkatlerini dağıtmaları gerekir. Bu şekilde, davranış zamanla çocuğun bilincinden silinir ve çocuk parmak emmeyi unutur. Ayrıca parmak emme davranışı, uyku esnasında yaşanıyorsa çocuk uykuya dalana kadar, ebeveyn çocukla birlikte olmalıdır, diğer zamanlarda da çocuğu çok fazla yalnız başına bırakmamak sorunun çözümü için etkili olacaktır. Bir gerileme olarak başlayan parmak emme sorunu ile karşılaşmak istemeyen ebeveynlerin; yeni kardeş doğmadan önce çocuklarını kardeşe hazırlamaları gerekir. Anne ve baba doğum öncesi tedbir alacak olurlarsa ve doğum sonrası dengeli tepkilerde bulunurlarsa, çocuğun kabulü sağlanmış olacak ve gerileme görülmeyecektir.
Parmak emme sorunu, ilerleyen yıllarda da tüm bu önlemlere rağmen artarak devam ediyorsa bir uzmana danışılmalıdır.
DERLEYEN... (EDİTÖR)
İletişim:
[email protected]